*** 10 წამია რაც
გაგიცანი... ***
10 წამია რაც გაგიცანი
9 წამი არის რაც გავიხარე
8
არის წამი ვიგრძენი ტანი
7 წამის წინ შიგ ჩავიღვარე
6 გავიდა
-წამება ექვსი
5 წამში გაჩნდა შენდამი ლექსი
4 უაზრო უშენო წამი
3
ჯერ პირჯვარი ,თვალებზე ნამი
2 წამში ხდება შეტევა გულის
1 წამში
სკდება გულის ფიცარი
10 წამია რაც გაგიცანი
საუკუნეა რაც შეგიყვარე
***
როცა პირველად... ***
როცა პირველად შენი თვალები,
ჩემს თვალებს
შეხვდა, მახსოვს ვილოცე.
როცა პირველად გვერდით დაჯექი,
- სიზმარი
ახდა და გავიოცე.
როცა პირველად მზერა მესროლე,
თან გამიღიმე,
მაგრად დავიბენ.
ვიფიქრე შენგან არა მინდა რა!
მე თვითონ ჩემს თავს
ფეხქვეშ დაგიფენ.
როცა მომმართე ენა დამება,
შენ დემონი ხარ, თუ
თვით განგება?
რომ გამიცინე, წამსვე დავთვერი
და არ მახსოვდა სხვა
არაფერი.
როცა შემაქე, გულში ვიყვირე
როცა წახვედი ლამის ვიტირე.
ხვალ
არ შემხედავ? არ გავიოცებ
მაინც მიყვარხარ, შენზე ვილოცებ
***
მე შენ მოგიძღვენი... ***
მე შენ მოგიძღვენი ნაზი აკორდები,
გაჩუქე
სიტყვები და არა ვარდები…
როგორ ვიფიქრებდი ასე აგორდები?
როგორ
ვიფიქრებდი ასე ავარდები?
ცხოვრება -ჩოგბურთი. გავცვითე კორტები.
თვალები
დავხუჭე, გავხსენი კარტები…
მე ხომ მოგატყუე, რატომ არ მშორდები?!
მე
ხომ მოგატყუე, რატომ არ მწარდები?!
ჩემი სიცოცხლეა ყვითელი
ფოთლები,
თოვლი და ტალახი, შავ-თეთრი კადრები…
მე ჩავიფერფლები, მე
ჩავიბოთლები…
მე შენ არ გჭირდები, მე არ გეკადრები.
თუმცა, თუ
ასეთი ლექსი ჩაბარდება,
ვინ არ აგორდება? ვინ არ ავარდება?
***
მე რომ წავალ... ***
მე რომ წავალ ალბათ იტყვის დედა
ეს რა კარგი
გამიზრდია შვილი
და ინატრებს ის დღე მისცა ნეტავ.
პირველად რომ
დამიკერა ღილი.
როცა წავალ,გაიხსენებს მამაა
პირველად რომ მნახა უკვე
დიდი
კარგია რომ არ გამათამამა
კარგია რომ ასე კარგად მსჯიდი
წავალ,მჯერა
მერე იტყვის ქალი
შესაძლოა დაიღვაროს ცრემლად
ეცოცხლაო,ყოფილიყო
მთვრალი
მთვარია ვიქნებოდით ერთად.
მე არვიცი რას იფიქრებს შვილი
ალბათ
ცუდს და ალბათ ცოტა კარგსაც
თვიტონ ვიცი მოვაკელი ხილი
და ვაკლებდი
ნაყინსაც და მარწყვსაც
რას იტყვიან ძმები წავალ როცა,
ალბათ იქაც
შემფიცებენ ძმობას
ჩემს გარეშე დაიცლება ბოცა
ჩემს ფარეშე აყვებიან
გრძნობას
იქ, კი ვიცი ვინც დამხვდება იტყვის
მუდამ სცდიდა თავის ბედს
და წერას
კარგი არ უკეთებია თითქმის
თუ არ ჩავთვლით რაღაც ლექსის
წერას
მე მინდა რომ ვუპასუხო ყველას
ქალებს,შვილებს,შემიანებს,მასას
მოერიდონ
უსაფუძვლო ღელვას
არ ვაპირებ
მე ჯერ არსად წასვლას …
***
კვლავ ცივი დეკემბერია... ***
კვლავ ცივი დეკემბერია,
კვლავ გაიხადა
ტყემ,
კვლავ ირგვლივ ნაცრისფერია,
მაგრამ… იმატა დღემ.
ისევ
მაკივლებს შაკიკი,
ისევ წამერთვა ხმა,
ისევ არა მაქვს კაპიკი,
მაგრამ…
არ მცვივა თმა.
თუმცა მებმევა ენა,
თუმცა მაკლია თვალს,
თუმცა
არა მაქვს სმენა…
მაინც მოვწონვარ ქალს.
თუმცა მარტო ვარ მუდამ
და
თუმცა დავუთმე მტერს,
თუმცა ცრემლები მგუდავდა,
ლექსი ხო მაინც
მწერს.
ირგვლივ იმდენი ყალბია
და ჩემთან ერთად სვამს.
ირგვლივ
გვამები დარბიან
სამაგიეროდ მწამს:
როგორც არ უნდა გათოვდეთ,
გტკიოდეთ,
ცუდად იმღეროთ.
-ყოველთვის არის , გახსოვდეთ,
,,მაგრამ” და
,,სამაგიეროდ
*** როგორი იყო ?... ***
როგორი იყო ? . .
აბა რა ვიცი ...
ასე ამბობენ – ჰქონდა წვერები .
ორი ათასი წელი
განვიცდი...
ჩარევა არ ღირს , მაგრამ ვერევი :
როგორ აკოცა უფალს
ლოყაზე ?!
- ცოტათი მაინც მორიდებოდა...
მეზიზღებოდა ზოგჯერ მოყვასი
,
მაგრამ ღალატი არ მინდებოდა.
არადა კოცნის , არადა ჰყიდის...
იცის
მოკლავენ , განა შტერია.
ღალატზე განა ვერცხლისთვის მიდის ?!
-
თავის სიმცირეს ვერ მოერია...
ისტორიაში დარჩა იუდა !
-დღესაც აქ
არის არ გაიგუდა..
*** ჯოჯოხეთში იბევებენ ადგილებს... ***
ჯოჯოხეთში
იბევებენ ადგილებს,
იქ მოხვედრა განა გა-ა-ადვილეს?!
მე კი მითხრეს:
არა ხარო საჭირო
-ეშინიათ მთვრალმა არ გავაჭირო.
იქვე იყო კარი
მოპირდაპირე,
იქაც შესვლა ტყუილად დავაპირე.
ახლა ვეძებ (გამიფუჭდა
განწყობა)
ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა
***
მღვდლებმა მითხარით... ***
მღვდლებმა მითხარით , ან წარმართებმა ,
რა
მემართება? რა მემართება?
ტყუილი , ნეტავ , რას მემართლება,
რა
მემართება? რა მემართება?
გული თავისით არ იმართება,
რა მემართება?
რა მემართება?
სული დამისხამს, ტვინი დათვრება,
რა მემართება? რა
მემართება?
რად გამიტაცეს ცრუ მიმართვებმა,
რა მემართება? რა
მემართება?
უსახურობა სახეს მართმევდა,
რა მემართება? რა მემართება?
ალბათ,
თავდახრა უფრო მმართებდა,
რა მემართება? რა მემართება?
ბედი
ბედავდა, სად არ მათრევდა,
რა მემართება? რა მემართება?
,,რა
მემართება? რა მემართება?”
- მაინც თავისით წარიმართება...
***
ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს... ***
ჩემს ქალაქში არაფერი მაოცებს,
შუაღამეს მზის სხივიც თუ მაკოცებს,
აქ ხომ შავი საყვარელი ფერია, აქ
შენი ძმა თურმე შენი მტერია…
აქ არ ხარობს თავმდაბლობის ნაგავი, აქ
ტაძრებშიც შეიტანეს ნაგავი,
აქ სიზმრები აღარ არის ფერადი, აქ ღალატი
გახდა მრავალჯერადი…
აქ სიყვარულს ჩაგითვლიან ბოდვაში, აქ ხომ ახლა
ბოზობაა მოდაში,
აქ უნიჭო სიმღერები ჰიტია, აქ "ბებერი ალაზანში კიდია”…
აქ
პოეტებს გაურბიან მუზები, აქ გესვრიან თუ არ წაიკუზები…
ჩემს ქალაქში
ყველაფერი მოსულა, აქ ჯამლეტამ ჯონდო დააორსულა
*** არ
ჩერდებაო დრო... ***
არ ჩერდებაო დრო,
ვიღაცა ბრძენმა ბრძანა…
და
ეთანხმება ბრბო,
ასე არ არის განა?!
-როცა მოცარტი ნოტებს არჩევდა,
დროებით
შერცხვა დროს და გაჩერდა..
გადის ცხოვრება, გადის…
მაისი თრთოდა
სხვადასხვა
ფერად,
მოხვედი, ჰოდა:
ვიყოთო ერთად…
უსიტყვოდ გენდე
(ნეტავ
ვინ მთხოვა?)
და იმის შემდეგ
არ წყდება თოვა…
ცხოვრება გადიიიის…
წვიმის
შემდეგ ზღვა გამოყრის ნაგავს,
სანაპიროს რითი აღარ გვივსებს…
ჩემი
გული ნაწვიმარ ზღვას არ ჰგავს,
-შიგ იტოვებს ჩაჯანგებულ ისრებს…
ახლა
ვეძებ(გამიფუჭდა განწყობა)
ადგილს სადაც არ ჭირდება ჩაწყობა. აღარც
ფიცი არ მწამს.
არც მაკვირვებს ბოლო.
შენზე ფიქრი დამწვავს,
შე…
ქალღმერთის ტოლო!
არ ვიქნები ფიცხი.
ერთ რამეს გთხოვ მხოლოდ:
სხვას
მიეცი ფიცი,
მე მომეცი,,ბოლო”…
ზღვამ გადაყლაპა მზე,
შეიგრძნო
მისი ეშხი…
როგორც შენ ერთხელ მე,
შემომიტყუე შენში…
შენი
ხელი ხელს ჰბანდა,
შენი ხელი ცვდებოდა.
მეც გეცვითე ხანდახან,
განა
მეწყინებოდა…
იბრძვიან, ნაღდი ომია
(შუაში მსაჯად ვდგევარ),
სული
და ფიზიონომია.
დამნაშავე კი , მე ვარ…
წარმომავლობით
ძველ-ბერძენია.
სთქვა: ის ვიცი რომ, არა ვიცი რა!
ჩემს საქმეში კი
ყველა ბრძენია
-მე რაც არ ვიცი, ისიც იციან…
ღმერთს არ ეშლება,
როცა თქეშია.
არ ეშლებოდა შექსპირს კაფია.
მე კი, შემინდეთ, ბევრი
შემშლია.
ესეც პატარა ეპიტაფია…
ჩემი ლექსები, დღეს შენ
გეძღვნება,
თუმცა, მცირეა ვიცი ეს ძღვენი.
მაგრამ, თუ გინდა ფრენის
შეგრძნება,
მოდი მომენდე , მოდი მიგრძენი…
